کابل (۱۴ حوت ۱۴۰۲): سومین نشست انتالیا به ابتکار مرکز دیالوگ و ترقی – جینیوا به اشتراک هشتاد تن از متخصصین، تحلیل‌گران، فعالان حقوق بشر و دیپلومات‌ها در ترکیه آغاز شد.
این نشست که به تاریخ چهارم مارچ آغاز و فردا نیز ادامه می‌یابد، در آن روی شش موضوع مرتبط به افغانستان بحث خواهد شد.
در بحث‌های روز نخست (دوشنبه) بر علاوه وضعیت بشری و محدودیت‌ها بر زنان، بر خلاء قانون اساسی برای حل بحران موجود در افغانستان بحث شد.
اشتراک کننده گان این نشست تاکید کردند که تنها راه بیرون رفت از معضل کنونی و رسیدن به یک توافق جمعی میان افغان‌ها، دست یافتن به قانون اساسی است.
عبدالعلی محمدی، از اشتراک کننده گان پنل بحث در رابطه به قدرت و حاکمیت گفت: “افغانستان از جمله کشورهای آسیب پذیر است که از بحران‌های اقتصادی و مشکلات فرهنگی رنج می برد. افغان‌ها باید برای کشور شان راه و چاره‌ی پیدا کنند. سوال این است که هدف ما از قانون اساسی چیست و ما چگونه یک قانون می‌خواهیم؟”
مقام‌های حکومت طالبان پیش از این گفته اند که آنان روی یک طرح قانون اساسی کار می‌کنند، اما اشتراک کننده گان نشست انتالیا گفتند که مردم تا حال در رابطه به مرجع تسوید این طرح چیزی نمی‌دانند.
اشتراک کننده گان این نشست نبود انسجام میان افغان‌های در تبعید را نیز مشکل اساسی در بخش عدم رسیدن به توافق برای حل بحران افغانستان خواندند.
تیمور شاران، معیین قبلی اداره ارگان‌های محل و از اشتراک کننده گان دیگر این نشست گفت که افغان‌ها بر سر آینده سیاسی کشور شان به سه دسته تقسیم شده اند، یک دسته آنان دوام وضعیت موجود را می‌خواهند، گروه دوم در تلاش شریک شدن در قدرت اند و دسته سوم نیز در پی غیر متمرکز شدن قدرت اند.
اسماعیل میاخیل، فعال رسانه‌ی گفت که برای بیرون رفت از وضعیت فعلی نیاز است تا یک چارچوب توافقی بدست آید، زیرا به گفته وی طالبان ادعا دارند که آنان افغانستان را “در چارچوب شریعت اداره می‌کنند، اما شریعت قابل تفسیر است، ولی نخست باید طالبان واضیح سازند که آیا آنان به عنوان یک سیستم و یا یک گروه بر افغانستان حاکمیت می‌کنند.”
سانگه صدیقی، فعال حقوق زنان در این نشست گفت که خلاء قانونی و نبود حکومت پاسخگو سبب شده که نه تنها آزادی‌های زنان، بلکه مردان نیز در افغانستان محدود شود.