کابل (کوبهانیوز) – زرمینه، باشنده منطقه احمدشاه بابا مینه (ارزان قیمت) شهر کابل در سال ۱۴۰۱ از یک لیسه خصوصی فارغ شد و ۹ ماه، هفته چهار روز برای آماده گی به امتحان کانکور به یک کورس خصوصی در قلعه فتحالله می رفت.
دو ماه قبل از تمام شدن کورس آماده گی کانکور زرمینه، حکومت طالبان از منع اشتراک دختران در امتحان کانکور خبر داد.
زرمینه که میخواست با خواندن حقوق وکیل مدافع شود، میگوید: “با منع شدن دختران از اشتراک در کانکور و رفتن به پوهنتون، من از ابتدایی ترین حق خودم که تحصیل است، محروم شدم و نمیتوانم برای این حقم صدا بلند کنم.”
اداره ملی امتحانات تحت اداره طالبان، هفته دوم ماه جوزای ۱۴۰۳ را تاریخ آغاز امتحان عمومی کانکور اعلان کرد.
عبدالباقی حقانی، سرپرست اداره ملی امتحانات در کابل به خبرنگاران گفت که امتحان کانکور امسال در پنج مرحله گرفته خواهد شد، بیش از یک میلیون و چهارصد هزار داوطلب در آن اشتراک میکنند، اما در امتحان امسال نیز به دختران اجازه اشتراک داده نمیشود.
سرپرست اداره ملی امتحانات تحت اداره طالبان در پاسخ به سوالی در رابطه به سرنوشت دختران کاندید به امتحان کانکور گفت که هنوز طرزالعمل برگشت دختران به موسسات تحصیلات عالی نهایی نشده و آنان روی این طرزالعمل کار میکنند.
مقامهای بلند پایه حکومت طالبان ما گذشته در دیدار با جمعی از افغانها که خود شان را نماینده گان افغانهای مقیم اروپا معرفی کرده بودند، گفتند که مخالف آموزش دختران نیستند و به گفته آنان در تلاش فراهم ساختن “محیط مناسب” برای ادامه تعلیم و تحصیل دختران اند.
حال اما با گذشت بیش از یک هزار روز از مسدود ماندن مکتب به روی دختران بالا تر از صنف ششم و نزدیک به یک سال از ممنوعیت رفتن دختران به پوهنتون، حکومت طالبان تا حال حتی یک جلسه در رابطه به آنچه آنان “ایجاد محیط مناسب آموزشی” برای دختران عنوان میکنند، برگزار نکرده اند.
شبنم بایانی، استاد در لیسه الفتح کابل میگوید، نگران آینده دخترانی است که وی سه سال برای شان تدریس کرده و حال در بی سرنوشتی به سر می برند: “هر ماه وقتی معاشم را میگیرم، با وجدانم خجالت میکشم و از خود می پرسم که من این پول را در بدل کدام خدمت بدست میآورم. هر هفته با دو – سه شاگردم از طریق تیلیفون صحبت میکنم، آنان گریه میکنند و برایم از رنجهای شان قصه میکنند که نه من توان حل آن را دارم و نه آنان.”
هرچند طالبان تصمیم در رابطه به آموزش دختران را مسله داخلی افغانستان میدانند، اما مقامهای حکومت آنان تا حال حاضر نشده اند که در رابطه به این مسله با زنان، فعالان مدنی، فعالان حقوق زن و فعالان سیاسی در داخل افغانستان بحث کنند.